تاثیرات محیطی بر کارایی اورینگ های لاستیکی، اورینگ یک واشر مکانیکی است که برای آببندی سطوح مقطعی به شکل O مورد استفاده قرار می‌گیرد. این واشر به‌طور همزمان در کاربردهای استاتیک و داینامیک مورد استفاده قرار می‌گیرد. در کاربردهای داینامیک، اورینگ در شفت‌های چرخان پمپ‌ها و سیلندرهای هیدرولیکی که حرکت می‌کنند، استفاده می‌شود. اورینگ معمولاً به عنوان پکینگ یا اتصال توریک شناخته می‌شود و یک واشر مکانیکی با شکل چنبره است. این حلقه از مواد الاستومری ساخته شده است و سطح مقطعی گرد دارد که به‌طور مناسب در یک شیار قرار می‌گیرد. هنگام مونتاژ، این واشر بین دو یا چند قسمت فشرده می‌شود و باعث ایجاد یک مهر و موم در سطح مشترک می‌شود.
معرفی اورینگ لاستیکی و جنس آنها
“اورینگ لاستیکی” یک حلقه چسبنده و انعطاف‌پذیر است که از مواد مختلفی مانند نئوپرن، سیلیکون و مواد الاستومری ساخته می‌شود. این لاستیک‌ها به شکل حلقه‌های چسبنده با مقطع دایره‌ای طراحی می‌شوند و در اطراف اتصالات یا قطعات استفاده می‌شوند تا جلوگیری از نشت گاز، مایعات یا مواد دیگر از این اتصالات. اورینگ‌ها به عنوان یک واشر آببندی در اتصالات مورد استفاده قرار می‌گیرند، برای ایجاد یک مهر و موم بین دو قسمت یا اجزای مختلف که با هم فشرده می‌شوند. این ویژگی اورینگ‌ها، ضروری است برای جلوگیری از نشت یا از دست دادن فشار در اتصالات هیدرولیک، پنوماتیک، لوله‌کشی و دیگر سیستم‌ها.
اورینگ‌ها از مواد انعطاف‌پذیر و الاستومری ساخته می‌شوند که عمدتا از جنس‌های مختلفی تشکیل شده‌اند. برخی از جنس‌های معمول اورینگ‌ها عبارتند از:
- نئوپرن (Neoprene)
- سیلیکون (Silicone)
- فلوروسیلیکون (Fluorosilicone)
- اپی‌دی‌آم (EPDM)
- فلوروکربن (Fluorocarbon/Viton)
تاثیرات محیطی بر کارایی اورینگ های لاستیکی
اورینگ‌ها یکی از اجزای اساسی در بسیاری از صنایع هستند و کارایی آنها می‌تواند تحت تأثیر شرایط محیطی مختلفی قرار بگیرد. شرایط محیطی مانند دما، فشار، شیمی مایعات، اشعه UV و موارد دیگر می‌توانند بر عملکرد و عمر مفید اورینگ‌ها تأثیر بگذارند.
در مواجهه با شرایط دمایی متفاوت، عملکرد اورینگ‌ها متغیر است. در دماهای بسیار پایین یا بسیار بالا، انعطاف‌پذیری و کارایی اورینگ‌ها کاهش می‌یابد. مثلاً در دماهای پایین، موادی مانند نئوپرن یا فلوروسیلیکون برای مقاومت بهتر در برابر سرما مفید هستند. در حالی که در دماهای بالا، سیلیکون معمولاً عملکرد بهتری ارائه می‌دهد.
فشار نیز می‌تواند بر کارایی اورینگ‌ها تأثیر بگذارد. اورینگ‌ها باید توانایی مقاومت در برابر فشارهای مختلف را داشته باشند تا از نشت جلوگیری کنند. استفاده از جنس مناسب در شرایط فشاری خاص، از اهمیت بسیاری برخوردار است.
شیمی مایعات که در مخازن، لوله‌کشی یا اتصالات استفاده می‌شوند نیز می‌تواند بر اورینگ‌ها تأثیر بگذارد. مواد شیمیایی مانند روغن‌ها، سوخت‌ها یا مواد شیمیایی قوی می‌توانند جنس اورینگ را تحت تأثیر قرار داده و به طور ناخواسته باعث نشت یا خرابی شوند.
همچنین، تابش UV نیز می‌تواند بر خصوصیات مواد اورینگ‌ها تأثیر بگذارد. بعضی از اورینگ‌ها ممکن است در برابر نور مستقیم خورشید یا تابش UV آسیب ببینند که باعث کاهش کیفیت و عمر مفید آنها می‌شود.
به طور کلی، انتخاب جنس مناسب اورینگ برای شرایط محیطی خاص و استفاده از تکنولوژی‌های مناسب برای حفظ و نگهداری در شرایط مختلف، از اهمیت بالایی برخوردار است تا کارایی و عمر مفید بهینه برای اورینگ‌ها فراهم شود.
موثرسازی نیروهای اصطکاکی بر اورینگ‌ها
- فشار: کاهش فشار بر اورینگ باعث کاهش نیروی اصطکاک می‌شود. ضخامت استاتیک اورینگ بین 10 تا 40 درصد و دینامیک بین 10 تا 30 درصد، عموماً قابلیت تحمل فشار را دارند.
- سختی: افزایش درجه سختی اورینگ باعث کاهش نیروی اصطکاک آن می‌شود.
- ضخامت حلقه: استفاده از اورینگ با ضخامت کمتر، نیروی اصطکاک را کاهش می‌دهد.
- روغن‌کاری: استفاده از روغن برای اورینگ، چسبندگی آن را کاهش داده و در نتیجه نیروی اصطکاک را نیز کاهش می‌دهد. البته باید توجه داشت که روغن باید موجب تخریب اورینگ نشود.
- افزودنی‌های پلیمری: افزودنی‌هایی مانند روغن، تفلون و گرافیت به مواد اولیه رابر، می‌توانند نیروی اصطکاک را کاهش دهند.
- ماشین‌کاری سطح گلند: صیقل کردن سطح گلند به‌صورت مناسب، نیروی اصطکاک در هنگام آببندی را کاهش می‌دهد. اما سطح حاصل از ماشین‌کاری نباید زیر 5RMS باشد چرا که این سطح برای آببندی مناسب نیست.
- عرض گرو: عرض گرو بزرگتر، فضای بیشتری برای حرکت فراهم می‌کند و در نهایت نیروی اصطکاک کاهش می‌یابد.
- جنس مواد حلقه آب‌بند: جنس‌های مختلف مواد پلیمری در حلقه‌های آب‌بند (اورینگ) می‌توانند نیروی اصطکاک را تحت تأثیر قرار دهند. به‌عنوان مثال، تفلون باعث کاهش نیروی اصطکاک در اورینگ می‌شود.
